Պարույր Սևակ. «Գլխապտույտ»

Պարույր Սևակի <<Գլխապտույտ>> բանաստեղծությունը խորիմաստ սիրային բանաստեղծություն է: Հեղինակի աչքերի մեջ կա անլցելի մի դատարկություն, քանի որ իր սիրելին իր կողքին չէր: Նա իր սիրեցյալին համարում էր իր վերջինը թյուրիմացաբար և միակը ճակատագրով: Պարույր Սևակը միշտ աչքի է ընկել իր իմաստալի ստեղծագործություններով: Հեղինակը կարծում էր, որ փոխադարձաբար նեղացնելը, վիրավորանքը, միայն կարող է հաշտեցնել կարոտը և մեծ սերը: Նա առաջարկում է իր միակ և թյուրիմացաբար սիրուն հանդիպել այնտեղ որտեղ միշտ հանդիպում էին: Ըստ հեղինակի իր սերը ընտրել է ճակատագիրը, այդ իսկ պատճառով այն միական էր և վերջինը…

Դու իմ վերջի՜նը` թյուրիմացաբար,
Եվ իմ միա՜կը` ճակատագըրով…