Միշտ էլ հաղթում է ճշմարիտը

Երբեմն լսում ենք մեզ շատ հայտնի այս ասացվածքը՝ <<Ճշմարտությունը կարող է լինել և՛ քաղցր, և՛ դառը>>: Ես նույնպես համամիտ եմ այս ասացվածքի հետ:

Ճշմարտությունը կարող է լցնել մարդկանց հոգին գեղեցիկ երազանքներով:

Մանկուց դեռ բոլորին սովորեցնում են, թ՝ե մանկապարտեզում, թ՝ե դպրոցում և թ՝ե ընտանքիում լինել ազնիվ, ճիշտ խոսել, չստել:

 Արտահայտվելուց առաջ, պետք է մտածել, թե ին՞չ ես ասում, և ճիշտ արտահայտվել: Շատ դեպքերում մենք գերադասում ենք քաղցր սուտը, քան թե դառը ճշմարտությունը: Բայց կարող է լինել և հակառակ պրոցեսը՝ ընդունել դառը իրականությունը, քան թե խաբել ինքներս մեզ:

Սուտ … Ինչի՞ համար է այդ սուտը և ի՞նչն է մեզ դրդում, որ սուտ խոսենք: Ինչու՞ ենք մենք ստում, ինչու՞ են մեզ ստում:

Կան անձինք, ովքեր մշտապես կարիք ունեն սուտ ասելու, նրանց կյանքը իրականում մեծ կեղծիքի է նման:

Սուտ խոսող մարդիկ չեն մտածում հետևանքներ մասին, որ կարող են կորցնել իրենցց հարազատ մարդկանց: Չէ, որ մի օր այդ սուտը կբացահայտվի:

Սուտը կարող է ճիշտ համարվել միայն այն ժամանակ, երբ դրանով կարող ես փրկել որևէ մարդու կյանք, կամ մեկին հետ պահել վատ արարքից՝ ստելով նրան, այդպիսով և  հանգիստ ես լինում ինքդ:

Մարդիկ հիմնականում ստում են այն դեպքերում, երբ ցանկանում ենք բարձրացնել իրենց անձը:

Միշտ էլ հաղթում է ճշմարիտը և եկեք միշտ լինենք ճշմարիտ, չէ որ ստի ոտքը միշտ էլ կարճ է լինում …

Վ. Սարոյան. «Հինգ հասուն տանձերը»

Այս պատմություն ազնիվ տղայի խոստովանության մասին էր: Կարծում եմ, որ  մի քանի տանձ ծառից քաղելը գողություն չէ: Տղայի հետ անարդար վարվեցին, որովհետև նա ինչպես մյուս բոլոր փոքրիկները, առանց որևէ նենգ մտադրության, պարզապես ցանկանում էր վայելել քաղցր տանձերը։

Կարծում եմ, որ տղան գիտակցել էր իր սխալը և ներողություն էր խնդրում իր սխալի համար: Զգալով իր սխալը, որ ուրիշի հողամասից չի կարելի հավաքել մրգեր, նա տանձի կուտը պահում էր իր մոտ, որպեսզի ցանի իրենց հողամասում և ունենա իր սեփական ծառը:

Translate – թարգմանություն

<<Բուրատինոն խորամանկ>> Ջաննի Ռոդարի

Translate – թարգմանություն

There Was a Boy … Pinokio-Buratino. No, no he told

Italian writer Carlo Collodi nor the person to whom this tale was written Alexei Tolstoy. It

a completely different guy. However, it is also the tree was fabricated, but one another. And

his father Carlo not to cook. He himself did.

In this email, the tale of the famous wooden stamps, loved lie to say.

And every time lie spoke, his nose was also lengthened. But, one is another

Pinocchio. Especially when its nose was lengthened, he was not afraid, cried, and sometimes

did not call for help. She takes a knife or a saw cutting the nose and very quiet

unnecessary part. Not that he was wooden, it does not feel pain. But as he

was lying quite often, even very often, soon his nose at the end cut, many wooden pieces.

-‘Very good,- he decided, ‘I think it will be enough to make furniture. I myself

I do not give a carpenter and will make money.

He said and did.

Nothing, he decided, must lie only once.

He ran out into the street and sought to know who can tell a lie. Suddenly I saw a

villagers.

— Good morning, greeted him Buratino.- Did you know that you’re lucky right.

My luck ?.

— still does. You know, a hundred million lottery win. About that

just radio said.

— Chi՜ can happen.

— It seems that it not can happen … I’m sorry, what’s your name?

— Roberto Bizlungi.

Yeah, you see your name on the radio, said Roberto Bizlungi. And you

What do you do.

 I run …

So there is no doubt that you can win a hundred million. Congratulations…

Thank you, thank you …

Signor Bizlungin head was lost this news was very emotional and went into

nearby cafe to drink. I suddenly realized that life did not once

Buy a lottery ticket does not, then something is wrong.

Buratino and returned home. He was very pleased with his cunning. she

cut to pieces, cleaned. If you just want to buy something like this, you must give a lot of money, almost twenty thousand liras.

— Material sell and rich.

Indeed, he was so accustomed to cooking up all sorts of lies and deceit, the frequent,

that very soon built a large warehouse wooden building where hundreds were working

Accounts worker and writer twelve accountant. He also bought four cars and two

lorry convoy, which should not walk, but the nose to move the pieces. she

they even abroad, was sent to France and Scotland.

And he’s getting more and more began to cheat. And his nose grows — not tired.

Buratino more and more enriched. Now its stock three thousand five

employing hundreds of workers, and the accounts were written four hundred twenty accountant.

But, unfortunately, because of the constant lying Pinocchio imagination

expired. Any false or improbable story he now had to invent

to overhear how to lie and repeat them to others, both in adults and children … But they are typically too small to lie them nose

only a few centimeters to grow.

Then Buratino decided to hire a prompter. New employees all day

sat in the office, he coined the unusual things, to make a record paper

and the owner.

— Say that you want to build St. Peter’s Cathedral, not Michelangelo.

You said Forlimpopoli city stands on wheels and can be travel.

— Tell that once appeared in the North Pole, the Earth into a hole

Open and reached the South Pole.

Husharare could earn through this bad lies, but this incessant lying

exercises a strong start to the evening head ache.

— Tell me that your aunt is Monblan mountain.

— … that elephants are not standing or lying down to sleep, but standing on knchiti.

… tired of the Po River and the Adriatic Sea to the Indian outpouring

Ocean thrown.

Now, when it became very rich, is not he Buratino nose cutting edge

Joiner other prominent masters. That’s why they were put on white gloves and

gold saw cutting.

The Lord was paying them twice. First of all, then, to remain silent, that none

should tell his amazing nose. And when the day was very successful, Buratino them

It was even treated to a glass of mineral water.

I end

Buratino not for days, but was enriched by the hour. But do not think that he is greedy

had become. Prompter, for example, sometimes gave gifts. For example, mint

candy, pear or Senegal stamp …

Citizens were very proud Buratino, even wanted

Mayor elect him, but he did not agree because he did not want his

take on such a big responsibility.

— But you can do so much for our city, they said

him.

— I will do without it’ll do. Kindergarten proceed unless, of course.

— Long live Buratino. Long live Buratino.

People are so glad that decided the main square of the town

Buratino marble monument. And stopped. marble Buration

was three meters tall, and the poor guy standing next to him, it was marble,

It was only ninety centimeters. Marble Buration gave him a soldo.

The monument was playing in the orchestra, the sky was lighted fireworks …

It was a great celebration.

II end

Buratino not for days, but was enriched by the hour. And much wealthier,

became more greedy. Was working night and day, more and more lies

invented long ago was asking the Lord to raise wages, but Buratino

every time he finds a reason to reject him.

Well, I learned to demand a premium, and you gave me yesterday, barely a false nose just grew twelve millimeters. This piece is not device.

I have a family, explained husharare, while potato prices went up.

But cookies are dropped. Why do not you want to buy a donut instead of potato.

Finally husharare began to hate the owner and decided to take revenge.

I’ll show him, he threatened to write papers on the new lies.

Once she unwittingly wrote on one of the petals. «Pinokioyi adventures’ author

Carlo Kolodin, but the «Golden Key» was written by Alexei Tolstoy. » The tract lies down

in sheets. And Buratino had not read any books all his life, he thought that

this also lies the prompt others to be kept in mind is that should the

said case.

It so happened that the first time in his life, unwittingly truth

he said. At this point, it that were the result of his lies,

husk powder and turned away his wealth, like water drive-away.

Buratino became poor again, appeared to his old house where there was not even a chair,

Once a handkerchief, which he could wipe his tears.

III end

Buratino not for days, but was enriched by the hour. And, of course, soon will become

He richest man in the world, if not for the sides of a cunning, the most

River man. He even knew that the wealth evaporate Pinocchio if he correct

speak.

— Signor Buratino, so and so, be careful, even accidentally right

words do not say not everything will be over. Understood. Very good. Oh, by the way, this is unique to your

home.

-No, Buratino said.

So I live here, I really like it. In this same-stores

not like yours.

— No, stammered Buratino reluctantly, unwilling to tell the truth.

— It is great, it will be mine …

The man grabbed Pinocchio vehicles, road trains, TV,

Gold saw … Buratino was becoming more and more cloudy, but rather a language

will cut off than tell the truth.

— By the way, at the end he said, ‘this is your nose.

Buratino is here immediately said:

Of course mine. And you can not take away from me, woe to him who dares

a nose.

— What is the real truth, the man smiled.

And in the same moment a chip into a whole wealth of Pinocchio,

the powder. Strong wind and washed away everything, including the mysterious man.

And Buration left alone, empty-handed, even for a peppermint candy cough

did not have time.

Գրականությունը իմ կյանքում

Փոքր հասակից սիրել եմ հեքիաթներ լսել, իսկ հետո` կարդալ: Սիրում եմ

դրական հերոսների, քաջ ու բարի հերոսների: Տխուր վերջաբաններից

հուզվում եմ, իսկ ուրախ ավարտով հեքիաթներն ինձ սովորեցնում էին,

որ միշտ էլ բարին հաղթում է չարին: Ամեն գիրք կարդալիս մի կարևոր

բան եմ սովորում և աշխատում եմ օրինակ վերցնել: Կարդում եմ

տարբեր գրքեր: Հայ գրականությունը հարուստ է մեծն մարդկանցով,

ովքեր դարեր շարունակ նպաստել են հայ գրականության

զարգացմանը, ովքեր կազմավորել և բարձրացրել են հայ

գրականությունը: Օրինակ՝ Հովհաննես Թումանյանը, Րաֆֆին,

Դերենիկ Դեմիրճյանը, Եղիշե Չարենցը, Վահան Տերյանը, Հովհաննես

Շիրազը և այլոք, իրենց ստեղծագործություններով ամեն մեկը մի

նորույթ է մտցրել և ամեն մեկը մեծ գեղարվեստական արժեք է

ներկայացնում: Հայ գրականության հանճարների շնորհիվ ստացել ենք

ճիշտ դաստիարակություն, դարձել ենք ավելի հայրենասեր: Իմ

գրապահարանը գեղեցկացնում են մի շարք հայ հանճարներ,

օրինակ՝ Հովհաննես Թումանյանը, Րաֆֆին, Դերենիկ Դեմիրճյանը,

Եղիշե Չարենցը, Վահան Տերյանը, Հովհաննես Շիրազը և այլոք: Դարեր

շարունակ նրանց ստեղծագործությունների հետ են մեծացել ու կրթվել

տարբեր սերունդներ, այդ թվում նաև ես: Հայ գրականության

հանճարների շնորհիվ ստացել ենք ճիշտ դաստիարակություն, և միշտ

պատրաստ պաշտպանելու համար մեր գիրը, լեզուն: